Wie durft? Drie keer 24 uur offline. Je smartphone inleveren en ervaren hoe het is om zonder telefoon te vertoeven. Het was een oproep via LinkedIn van fotografe Brenda de Vries.
Naar aanleiding van de Netflix documentaire Social Dilemma wilde zij bewustwording op gang brengen door mensen uit te dagen hun telefoon in te leveren in ruil voor een mooi portret. Ik kende haar niet persoonlijk maar wanneer ik dit soort projecten tegen kom, maakt mijn hart een sprongetje. Daar draag ik graag mijn steentje of in dit geval mijn smartphone aan bij.
Zoals je je misschien nog wel herinnert, ben ik in 2018 een offline project met mezelf aangegaan om voor een half jaar mijn smartphone in te ruilen voor een ouderwetse Nokia. Dit om te ervaren of je überhaupt nog kan leven zonder smartphone en of het mij meer rust, ruimte en focus op zou leveren. Mijn ervaring deelde ik via mijn blogs. Het intrigeert mij nog steeds: Waarom zijn we er zo mee bezig? En hoe vind je de juiste balans tussen offline en online?
Ik mailde Brenda om te vertellen dat ik mee wilde doen aan haar zogenoemde Digital Detox Heroes Project. Mijn smartphone stuurde ik naar haar op en terwijl ik het pakketje afgaf bij een PostNL punt om te laten verzenden, bedacht ik mij dat ik wel erg van vertrouwen ben om mijn hele ‘hebben en houwen’ dat in dat apparaat is opgeslagen hup, zomaar naar een vreemde te versturen. Je komt er trouwens meteen weer achter waar je je telefoon allemaal voor gebruikt. En overigens vraagt het ook voorbereiding om zoiets te doen. Mijn afspraken in mijn digitale agenda moest ik overschrijven in mijn papieren agenda. Bepaalde telefoonnummers, zelfs die van mijn kinderen weet ik niet uit mijn hoofd, schreef ik op en mijn voicemail moest opnieuw ingesproken worden omdat klanten mij alleen via de mail konden bereiken tijdens deze offline dagen. Iets wat ik overigens uiteindelijk vergat…
Kortom: de vanzelfsprekendheid viel even weg. Wat ook weg viel, was de ruis die mijn smartphone bij mij veroorzaakt. Het even dit en even dat appen. De verleiding om toch nog een keer Instagram te checken. Voor het minst en geringste geappt worden en meteen willen antwoorden. Het viel allemaal weg en dat was heerlijk. Het is bijzonder om te merken dat ik al binnen een dag veel meer ruimte en rust ervoer. Hoe kan dat toch? Ik denk dat dit komt omdat je meer focus krijgt op dat waar je mee bezig bent. Je bent waar je bent. Je handelt niet meteen wanneer er een gedachte oppopt. Je moet daar extra moeite voor gaan doen, waardoor je prioriteiten gaat stellen aan waar je je tijd écht aan wilt besteden. En dan blijkt dat er minder prioriteiten zijn, dan wanneer je smartphone naast je ligt.
Overigens ben jij voor de ander ook veel minder een prioriteit geworden want ook zij moeten meer moeite doen om jou te bereiken. Dat is even confronterend want: het is stiller. Daarnaast is er, doordat er rust ontstaat, veel meer ruimte voor verbinding, gek genoeg. Verbinding met jezelf en verbinding met de ander omdat je diegene gaat bellen wanneer je echt wat te melden hebt of werkelijk ruimte voelt om te horen hoe het met de ander gaat in plaats van de toch wat meer tussen de bedrijven door gedropte WhatsAppjes.
Kortom: Hoewel ik wist wat mijn ervaring in 2018 mij had opgeleverd, had ik niet gedacht dat ik wederom hetzelfde gevoel zou ervaren in 3 dagen. Ik keek er dan ook niet perse naar uit om mijn telefoon weer op te halen. Ik had ‘m gek genoeg niet gemist. En dat vraagt om een vervolg. Meer weten over het project Digital Detox Heroes? Check Instagram @brendadevries.photography
Ps: Dit portret maakte Brenda de Vries Photographs i.s.m. visagist Ineke Brugman
