‘Maar kun jij mij dan niet even vertellen hoe ik dit het beste aan kan pakken?’ Of: ‘Kun je mij wat tips en tools geven, dan kan ik weer verder.’ Deze vragen of opmerkingen komen best regelmatig voor in mijn praktijk. Mensen worstelen ergens mee en willen graag van mij een passend antwoord op hun probleem, zodat ze weer verder kunnen met hun leven. Dat is natuurlijk ook een aantrekkelijk idee: ‘Hier alsjeblieft, dit is het antwoord.’ Maar zo werkt het natuurlijk niet. Dat beklijft helemaal niet omdat het niet jouw antwoorden zijn. Daarnaast blijf het oppervlakkig. De hulpvraag zelf is niet het probleem, het gaat meestal over een dieperliggend patroon of overtuiging die ooit prima werkte maar nu niet meer.
En zeg nou zelf: Wie ben ik om jou te vertellen hoe jij je leven moet leven? Mijn oplossing voor problemen hoeven helemaal niet passend te zijn voor die van jou. Als therapeut leun ik vooral achterover. Ik luister zonder oordeel, stel vragen en vraag nog verder door. Ik spiegel, neem waar en betrek het lijf van de cliënt erbij. Bijvoorbeeld door te vragen: ‘Waar voel je dat?’ ‘Wat voel je precies?’ ‘Wat zou het je willen vertellen als het een stem zou hebben?’ Et cetera. Zo kom je uit je hoofd en maak je contact met je lijf. Je lijf is altijd in het hier en nu en liegt nooit. Er komen verrassende antwoorden uit jezelf die je daarvoor nooit had kunnen bedenken. Ineens vallen er ineens allemaal kwartjes. ‘Oh…daarom deed ik het zo!’ ‘Oh, jeetje ik heb nooit gezien dat ik dit zo deed vanwege….’ Etcetera. Awareness, noemen we dat. Ineens voelen en zien waar het werkelijk over gaat en daardoor kun je oude patronen en overtuigingen loslaten. Dus door goed te bevragen, maak je contact met je eigen antwoorden en dat zet aan tot verandering. Niet andersom…
