‘Ik heb toch een geweldig boek gelezen. Ik zat helemaal in het verhaal’, zegt vriendin terwijl ze ondertussen nipt aan een glas rode wijn. ‘Oja’?, zeg ik. ‘Waar ging het dan over?’ ‘Over een vrouw van middelbare leeftijd die terugkijkt op haar leven en er achter komt dat ze helemaal niet zo bewust geleefd heeft. Het leven was een beetje aan haar voorbij getrokken. Nu ze ouder wordt, wordt ze zich bewust van het feit dat het leven vergankelijk is. Dat maakt iets in haar wakker. Ze wil geen tijd meer verliezen en meer avontuur in haar leven en gaat daar naar op zoek. En alles komt aan bod; humor, spanning, romantiek, emotionele achtbanen, verwarring, kortom de hele reutemeteut.’ ‘Goh’, herkenbaar?’, zeg ik lachend. ‘Ik heb het uit. Als jij het wilt lezen…’
Met dat ik dit tegen mijn vriendin zeg, besef ik mij dat we allemaal ons eigen verhaal schrijven. Vaak laten we daarvan maar een klein stukje zien aan de ander. Zo is ons verhaal gestart bij onze geboorte of zelfs daarvoor. Het is ons levensverhaal dat maakt tot wie we zijn. Kijk maar eens naar wat er allemaal al gepasseerd is in jouw eigen verhaal. Elke stap die je, al dan niet bewust, tot nu toe gemaakt hebt, heeft je geleid naar waar je nu staat. Sta je weleens stil bij de mooie en minder mooie dingen die gepasseerd zijn in je leven? Hoe voelt jouw verhaal tot nu toe aan? Want achter dat verhaal schuil jij, mooi mens.
Mensen komen bij mij met een passage uit hun verhaal. Een passage welke op dat moment ‘schuurt’ en zorgt voor stagnatie. Het voelt alsof de bladzijde niet omgeslagen kan worden, waardoor het verhaal zich niet verder kan ontvouwen. Doordat je op deze bladzijde blijft hangen, vertaalt zich dat in bijvoorbeeld weinig energie hebben, niet begrepen voelen, onrust of onvrede of verdrietige of juist boze gevoelens. Het kan ook voelen alsof die pagina er niet mag zijn. Je ervaart schaamte of hebt het gevoel dat er over dat deel geoordeeld wordt door anderen. Je zou die pagina het liefst uit je boek willen scheuren, zodat het er niet meer is en je snel kunt doorbladeren naar de volgende pagina’s. Maar zo werkt het helaas niet. Alle pagina’s samen maken jouw levensverhaal tot een geheel. En juist de bladzijden die als ‘pittige kost’ aanvoelen, kunnen van grote waarde blijken voor de rest van jouw boek.
Waar het er bij mij in de praktijk om gaat is dat je jouw verhaal verder kan laten ontvouwen op de manier zoals het bij je past. Dat je je vrij voelt om nieuwe hoofdstukken toe te voegen aan je levensverhaal, zodat je niet steeds dezelfde bladzijde aan het lezen bent en blijft. Want hé, dan ervaar je (straks) hetzelfde als de vrouw uit het boek. Nieuwe beter passende pagina’s creëer je doordat je je niet meer laat leiden door de mening van anderen of doordat je je er in ieder geval zo weinig mogelijk door laat beïnvloeden. Maar ook door jezelf zo te ontwikkelen dat je jezelf begrijpt waarom je doet wat je doet en van binnenuit keuzes durft te maken, zodat jouw verhaal klopt voor jou. Daar is lef en zelfvertrouwen voor nodig.
En dit alles begint met zelf de eerste stap te nemen en bereid te zijn om jouw binnenwereld te gaan verkennen. Dat hoef je overigens niet alleen te doen. Ik begeleid je daar graag bij. Door oordeelloos te luisteren, door verder door te vragen dan waar jij bent gebleven, door te spiegelen, waar te nemen, te steunen en liefdevol te confronteren.
Welke titel krijgt jouw volgende hoofdstuk?
Ik ben benieuwd, laat het me gerust weten.
Groet, Maaike
