‘Een op de vijf zorgverleners onder de 35 jaar heeft last van burn-outverschijnselen, blijkt uit een onderzoek van zorgverlenersorganisatie VvAA. Volgens de organisatie worstelen ze met een steeds grotere disbalans tussen werk en privé.’
In mijn praktijk ontvang ik regelmatig mensen uit de zorgsector met stress gerelateerde klachten, futloos gevoel en/of geen plezier meer in het werk. Het valt mij op dat mensen, met name uit de zorg, erg gericht zijn op de buitenwereld. Het goed willen doen voor de ander, dag en nacht klaar staan, zien wat de ander nodig heeft en goede zorg willen verlenen voor client en werkgever. Dat is natuurlijk een nobel streven en maakt ook dat je een fijne betrouwbare werknemer bent, maar waar blijf je dan zelf? Wat zijn je eigen behoeftes, wensen en verlangens? Wanneer durf je nee te zeggen, de lat wat lager te leggen en grenzen te stellen? Wanneer pak je je rust? Want na het werk, is er ook vaak nog een huishouden, vrijwilligerswerk, han en span diensten bij kinderen et cetera dat om aandacht vraagt Wie zorgt er voor jou? Durf je om hulp te vragen?
Als ik deze vragen stel, wordt er vaak wazig gekeken. Hoezo ik eerst? Eh…mijn behoeftes? Daar moet ik even over nadenken. Nee zeggen? Dat komt nagenoeg niet voor in mijn vocabulaire… En dus branden er steeds meer mooie, hardwerkende kaarsjes op… Burn-out. Geen energie meer.
Zorgverleners, jullie mooie mensen zijn zo belangrijk binnen onze maatschappij. Het is daarom ook van essentieel belang dat jullie leren eerst jezelf te voorzien van energie en dan pas de ander. Dat voorkomt dat jouw innerlijke vlam dooft, daar ben ik van overtuigd.
Maaike Boersma
Therapeut | Bewustmaker
Ps:
Meer weten over mijn werkwijze? Check mijn site: www.maaikeboersma.nl
Lees hier het hele ARTIKEL
