‘Wanneer moet je nu terugschakelen, doorschakelen of in de N zetten?’, vraagt mijn zoon met ineens grote interesseaan mij, want binnenkort mag hij gaan lessen…
Voor mij is het een automatisme geworden, het schakelmoment. Ik denk er niet eens meer over na wanneer ik door moet schakelen naar de volgende versnelling of juist terug moet schakelen. Meestal gaat het vloeiend maar juist doordat ik er niet meer over na hoef te denken gaat het soms ook mis en zit ik met een te hoge snelheid in een te lage versnelling waardoor de auto over z’n toeren raakt. Oeps. Ik was er met m’n hoofd kennelijk niet bij. Niet handig, want als ik dit te lang door zou laten gaan, kost dat extra benzine en raakt de brandstof sneller op en zal uiteindelijk de motor uitvallen. Gas terugnemen, op de rem gaan staan of terugschakelen is dus een manier om weer in het goede toerentellerritme te komen. Zo zeg, dat merk je gelijk, het rijdt meteen een stuk relaxter.
Zo kun je als mens ook over je toeren raken, te hoog in je energieverbruik zitten of juist te laag of geen rem meer voelen en dus te lang door blijven draven in de hoogste versnelling. Je merkt dit bijvoorbeeld aan je ademhaling, aan hoe snel je praat of dat je juist warrig bent voor je gevoel. En wanneer je eigenlijk geen contact meer hebt met je lijf omdat je voornamelijk in je hoofd bivakkeert, is het een kwestie van tijd dat, net zoals bij de auto, je brandstof (energie) opraakt en de motor oververhit (gestrest) raakt of zelfs helemaal uitvalt (Burn-out).
Hoewel wij onze auto elk jaar braaf naar de garage brengen voor een APK, doen wij dat in het algemeen zelden met onszelf. Ik bedoel dan in plaats van naar de garage naar een praktijk voor coaching en therapie. Het moet wel erg stroef lopen, willen we daar naar toe stappen om aan onszelf te laten ‘sleutelen’ of een check up te geven zodat de boel (hoofd, hart, lijf) weer in balans komt. Liever stellen we dat zo lang mogelijk uit. We proberen het eerst zelf wel op te lossen. Gek eigenlijk. Waarom wachten tot we werkelijk vastlopen, dan zorgen dat het niet zover hoeft te komen?
Mijn inziens heeft dat voor een groot deel te maken met je kwetsbaar op durven stellen. Durven zeggen dat het even niet soepel loopt en dat je worstelt met bepaalde zaken in je leven (relatie, werk, kinderen, etcetera) vergt moed. Jezelf naar de garage, oftewel, therapiepraktijk brengen, kan een gevoel van falen oproepen ( toe moeten geven dat je het zelf niet hebt kunnen oplossen) en dat voelt voor velen niet fijn. Maar zoals een auto ook niet zonder (g)ruis en roest een levenlang mee gaat, doen wij dat als mensen ook niet. Ook wij lopen wel eens vast in ons leven. Niemand uitgezonderd.
Wat zou het mooi zijn als we onszelf minimaal één keer per jaar een APK zouden gunnen om de boel even goed door te laten smeren, aan te draaien, scherp te stellen en de spiegels weer op te laten poetsen, zodat we weer goed overzicht (en inzicht) hebben. Dan vliegen we vast minder snel uit de bocht!
-Maaike Boersma
Ook 1x in de maand een Bewustmaker vol inspiratie ontvangen per mail? Meld je hier aan.
