Op je plek gezet worden (letterlijk en figuurlijk) door moeder Natuur. Geen excuses. Geen onderscheid.
Zo voelt het voor mij. Los komen van alle vanzelfsprekendheden, luxe en haast. Weer terug naar de basis.
Het vraagt mij de keuze te maken om in angst te gaan zitten of vertrouwen te houden en over te geven aan wat is. Soms vliegt het mij even aan maar meestal kan ik er prima mee dealen.
Het leven vraagt om het loslaten van controle. Om leegte. Om stilstand. En om vanuit daar te ervaren wat er te ervaren valt. Het maakt mij vooral nederig en stil. Zo krachtig wat de natuur geruisloos voor elkaar krijgt. En zo boeiend hoe we daar de verbinding weer kunnen gaan voelen. Met jezelf, met de natuur en met elkaar.
Daarom overlaad ik mij niet met nieuwsberichten. Kijk er één keer per dag naar en alleen naar dat waar experts hun visie geven en volg hun advies op. Zo houd ik het zuiver voor mezelf. Het verandert namelijk niets. Want het gaat zoals het gaat en ik probeer mij daar aan over te geven. Genieten van wat er wel is; blij zijn met gezondheid, een zonnestraal, de natuur wat altijd is, lieve berichtjes en belletjes, mijn gezin, de tuin en de hond. Het lekkere eten en fijne boeken. En daar waar kan draag ik mijn steentje bij aan wie het kan gebruiken. Er is dus veel om te omarmen (al is het dan nu niet lijflijk), zoals altijd. Maar nu nog meer bewust. En tuurlijk denk ik nu extra aan alle mensen (niet alleen mensen die geveld zijn door Corona) die ziekten doormaken en vechten voor hun leven. Want meer dan ooit besef ik weer dat het in de eerste plaats maar om één ding werkelijk gaat; een gezond werkend lichaam.
Tel je zegeningen, hou het koppie erbij en het hart open.
Liefs, Maaike
